Op weg naar Lombok
Door: Karina
Blijf op de hoogte en volg Ruben en Karina
25 Oktober 2016 | Indonesië, Singaraja
Net voor vertrek krijg ik nog een telefoontje dat degene die mij op zou halen bij het busstation dat niet kan doen. Misschien kon ik met iemand van de universiteit mee rijden naar onze verblijfsplek maar dat moest nog gecheckt worden. Ik was ondertussen in Lombok en had nog niks gehoord dus ik besluit haar te bellen, geen gehoor. Ik probeer het nog een keer, geen gehoor. Oke, driemaal is scheepsrecht, nog een keer. Helaas, geen scheepsrecht. Ik besluit naar buiten te lopen en te kijken of ik héél toevallig tussen de groep mensen iemand kan herkennen van de universiteit. Het is donker en Indonesiërs zijn niet heel gemakkelijk uit elkaar de houden dus helaas kan ik niemand vinden die me bekend voorkomt. Ik besluit om maar tegenover deze groep mensen te gaan zitten, want als iemand weet dat hij mij ophaalt dan ziet hij mij wel zitten. Gelukkig ben ik al gewend om een wandelende etalage te zijn, dus ik staar ongegeneerd terug naar al die starende ogen.
Dat meisje dat bovenop haar koffer zit te wachten trekt ook de aandacht van een aantal militairen. Ze wenken al naar haar om naast hen te komen zitten. Met een vriendelijke lach en een wuif wijst ze het af. De militairen geven echter niet op en proberen het nogmaals. Tja, respect voor militairen is in Indonesië toch wel belangrijk. Dus uit respect besluit ze om toch maar naast hen te gaan zitten. Tegenover zo’n groep mensen kan er vast niet veel gebeuren. De intentie is goed en ze wordt vriendelijk onthaald door de militairen. Met hun beste Engels en in haar beste Indonesisch proberen ze met elkaar te communiceren. Om haar te helpen besluiten ze tegenover de groep mensen te gaan schreeuwen of iemand “Miss Karina” moet mee nemen. Natuurlijk gaan er wat handjes omhoog, want wie wil er nou niet zo’n blanke dame mee nemen. Helaas, de juiste persoon zat er nog niet tussen. Een paar belletjes en minuten wachten later, verschijnt de redding. De chauffeur met wie ik mee mag rijden redt me uit alle aandacht.
Het wachten is nog niet over, want ondanks dat de redding er is, moeten nog wat passagiers mee rijden. Gelukkig is het erg gezellig en vliegt de tijd om. Na veel gelach, gepraat en foto’s verder stappen we dan eindelijk met ons vijven de auto in. Na een reis van in het totaal 8 uur, terwijl Bali – Lombok een half uur vliegen is, kom ik eindelijk op de plek van bestemming.
-
25 Oktober 2016 - 14:31
Gerda:
Leuk om het verslag te lezen, je hebt het erg leuk op geschreven, fijn dat er nu weer wat nieuwe reisverslagen zijn, het is toch wat fijner dan verkorte informatie via de whats app. ;).
Als het goed is zijn jullie weer terug in Lovina? Volgende verslag over hoe het was op Lombok?
-
25 Oktober 2016 - 18:35
Barbara:
Mooi verslag weer Karina! Fijne tijd nog even. Hoop je snel weer te ontmoeten in Nederland☺
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley